Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Αθηνά Δρέττα-«Το πολιτικό σύστημα είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων»

Αθήνα Δρέττα: «Γεννήθηκα στο Θησείο και μεγάλωσα στην Ηλιούπολη. Τα τελευταία 20 χρόνια μετά και που παντρεύτηκα είμαι στο Πόρτο Ράφτη, όπου δουλεύω κιόλας εκεί.
Έχω δουλέψει πολύ στην ζωή μου. Το χέρι μου έχει κάλο από τον τροχό. Την αγαπώ πολύ την Οδοντιατρική. Τυχαία μπήκα στην Οδοντιατρική. Μ’ αρέσει το χαμόγελο στους ανθρώπους. Ο σύζυγος μου είναι ένα άνθρωπος μορφωμένος, του χρωστάω πάρα πολλά, είναι ένας ήρωας. Με τα παιδιά μου είμαστε σε μια καθημερινή διαπραγμάτευση. Είναι πολύ ήρεμα σαν παιδιά. Περνάω λίγο χρόνο μαζί τους, αλλά ευτυχώς τα παιδιά είναι δυο παιδιά που μπορείς να μιλήσεις μαζί τους. Μου έκανε την πρόταση ο Γιώργος ο Παπανδρέου και μπήκα στην Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Όταν πήγαμε στο Υπουργείο με πρώτο Υπουργό τον Ανδρέα Λοβέρδο είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα δίλλημα, ή θα έκοβες ένα ποσό από τις συντάξεις ή δεν θα υπήρχαν συντάξεις. Στις 20 του μήνα που ανοίγαμε το ταμείο για να δούμε τι υπάρχει μέσα για να πληρώσουμε το 1 δις , είχαμε 10 εκατομμύρια ευρώ. Είμαστε στοιχειωδώς έξυπνοι. Δεν είμαστε ανάλγητοι, έχουμε δουλέψει έχουμε οικογένειες, ξέρουμε τι είναι να κόβεις συντάξεις. Ξέρω πόσο δύσκολη θα είναι η επόμενη μέρα, ξέρω την κατάσταση και των ασφαλιστικών ταμείων και την κατάσταση της χώρας, δεν μπορώ να καταλάβω πως υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα και πολιτικές δυνάμεις να μιλούν με αυτόν τον κούφιο ρητορικό ξύλινο λόγο.  Το πολιτικό σύστημα είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων. Αν συνεχίσουμε σε ένα δρόμο νοικοκυρέματος των δημοσίων οικονομικών στις 22 του μήνα θα έχουμε για να δώσουμε τις συντάξεις, αλλιώς δεν θα υπάρχουν χρήματα. Έχουν γίνει πάρα πολύ μεγάλα και σημαντικά λάθη από την προηγούμενη Κυβέρνηση. Μπορεί να πάμε σε περικοπές, αν δεν μαζεύονται έσοδα, δεν αναδιατάσσεται η Ελληνική Οικονομία. Είχα στην ευθύνη μου την φαρμακευτική δαπάνη, η οποία την παραλάβαμε 5,5 δις ευρώ και τώρα είναι στα 3,8 δις. Συγκρουστήκαμε με πολλά συμφέροντα. Αυτά τα 2 δις συμπλήρωσαν ένα κομμάτι των συντάξεων που μας έλειψαν »